AMM: Australian Mayo Message

Op de valreep voordat ik de outback van Australie verlaat en de sneltrein van ervaringen, momenten en plekjes hier verlaat even een korte update van aussie mayo:
Today's topic: I'm coming out of my cage And I've been doing just fine(Mr. Brightside, The Killers)

Ik begon mijn trip even meer dan een maand geleden in Adelaide om dwars door de outback te gaan. Ik sprong op de Ghan en reed dwars door de outback van Australie voor mijn eerste stop; Alice Springs. Met een hop off van de trein voor 6 dagen bezocht ik hier West McDonnell Ranges, Uluru, Kata Tjuta, Kings Canyon. De beste trip met 10 geweldige mensen in de outback van Australie. We kamperen in een swag onder een sterrenhemel van 5 graden, eten bush beer bread en spotten we wilde kamelen, paarden en koeien. En zingen we drie dagen keihard mee met onze shuffle mix van John Butler Trio, Kings of Leon, Killers, Josh Pyke, Alex Floyd en de allerbeste ‘waltzing maltida’. Ik snuif ook nog even cultuur, historie in Alice Springs en wordt zo ook geconfronteerd met hedendaags intgeratie/multi culti samenleving en problematiek van Australie. En vanuit het hart van Australie dat echt een openbaring was van allerlei windstreken ga ik verder naar de ‘top end’; darwin. De trein maakt nog een wisselstop in Katherine voor een ochtend cruise over de Gorge voor leuke fresh water krokodillen kiekjes.

En dan na 24 uur ben ik Darwin; hot & humid. De meeste opmerkelijke maand on record met vochtigheid van 88% en regen in het droog seizoen. Ik begeef me eveneens dichterbij Azie ligt dan Melbourne. In Darwin duik ik een bijzondere openluchtbioscoop in; cinema met een verkoelende breeze en vleerrmuizen als achtergrond muziek. In het weekend heb ik een heerlijke verkoeling onder de bomen van de George Brown Botenic Gardens tijdens mijn shifts als vrijwilliger voor WORDSTORM: het schrijvers evenement van Northern Territory en bezoek in de avond de Mindil Beach Sunset Market. Hier probeer bij de Roadkill Café een stokje kameel en krokodil met een Australier, een bijzondere ervaring (overigens was kameel beter te vermalen als krokodil nogal taai …) We sluiten het weekend af met de afterparty van het schrijversevent in een soort halve Mezz met briljante optredens.
En dan stond mijn volgende experience alweer op het programma ‘wwoofen op een cattle station’. Hiervoor daal ik 1,5 uur van Darwin af in de outback zonder bereik en in de middle of nowhere wederom. Mijn host is een echte cattle ‘drover’ (flashback film Australie). Mijn naam wordt overigens omgedoopt tot ‘mate’; nou ja zo noemt mijn host iedereen hier maar voor mijn naam natuurlijk wel de beste nickname hier! In deze week experience heb ik me bezig gehouden met het verplaatsen van cattle van A naar B, het tellen van de mannen en vrouwen tijdens het castratie moment (dat is goed voor wat extra vlees bij de mannen te kweken), de koe uit de koeling even in wat kleinere stukken gesneden en ingepakt voor verder transport. Heb ik veel bierflesjes voorbij zien komen want mijn bloke begon al rond 12 uur met een biertje ui de eski op de achterbak van de truck (terwijl ik dan nog even lekker een zipje van mijn water nam). Het was weer een innoverende week met bijzondere momenten. Met een lift terug naar Darwin voor mijn laatste experience al hier; Litchfield National Park! We mogen dan toch wel naar de watervallen. Beginnen met regen, vervolgens zonneschijn en wederom enorme regen zijn wij verzopen katjes na de watervallen. Met een eveneens weer avontuurlijke gids aan boord sluiten we nog even af met een ‘miltaire experience’ rondom de laatste waterval en ondanks een enorme bult op mijn voorhoofd (no worries mate!) was deze tour echt de beste afsluiting van mijn TOP END nu hier in Australie. Tot slot nog even zippen aan een verkoelende chardonnay verlaat ik Darwin.

Ik sta nu te popelen om mijn vlucht naar Sydney … van 34 graden hot & humid naar winter weer met 17 graden en zon, regen van alles wat; ik zou zeggen ik ga alvast even ‘Nederland’ voorproeven. Gelukkig ben ik nog even met een goed gezelschap van Australische bodem aan mijn zijde dus dat houdt mijn thuiskomst nog even hier
En over mijn thuiskomst te beginnen kom ik terug op 10 juni. En dat is mijn verjaardagscadeautje voor mijn jongste zusje; just to say ‘happy birthday darling’! En ondanks de daagjes op de kalender afgeteld worden denk ik nog even niet aan dat moment maar GENIET ik nog even HEEL VEEL van wat er hier nog op de agenda staat; een hele hoop want met de winter in Sydney duik ik ook meteen weer in een overload aan festivals en feestjes met onder meer Fay & Tho; that’s why I love Sydney!!!

En dan nu het sein ‘boarden’ dus hups power off op de slaapstand en tijd om in te stappen naar Sydney!

Keep on sparkling people.

I will invite you soon for the Sydney update!

wie gun jij een hele goede morgen?

“Ik gun mijn ouders een hele goede morgen omdat zij elke keer weer vroeg hun wekker moeten zetten om met mij te skypen in Australie! En de beste start van de dag voor hun is natuurlijk: een overheerlijk ontbijt!”

Met een klik op de ENTER knop deed ik zo mee aan de Ekoland ontbijtactie.

Maar liefst 1.000 inzendingen ontving Ekoland waarvan de 25 meest originele motivaties een picknickmand vol met heerlijke biologische producten ontvingen!

Met een verrassend bericht mochten mijn ouders deze mand ophalen want ik was namelijk 1 van 25 winnaars!
En zo was deze verrassing een originele manier om mijn ouders te bedanken!

AMM: Australian Mayo Message

Today’s topic: Eilanden komen weer samen als de zeebodem breekt en verschuift. (Eilanden 2, blof)

(TIP VOOR HET LEZEN: zorg voor een lange koffie break of lunch break; mijn voornemen ‘make a long story short’ was dit het resultaat)

In de afgelopen weken ging het uploaden van foto’s sneller dan mijn schrijverspen en ben ik blijven ‘haken’ bij mijn Great Ocean Road update.

Voor mij is reizen het ontdekken van diversiteit en het wonderbaarlijke van plekken, mensen en hun levensstijl dat A naar B verbindt.

En zo ging ik vanuit Warrnambool (eindstation van mijn GOR trip met Eef & Bjorn) verder over de Limestone Coast richting Adelaide. In between ben ik gestopt in Port Fairy. Dit is een klein idilisch vissersdorpje waar ik een zonnige middag doorheen liep. Met menig inwoner boven de 50 en toerist eveneens was ik hier een soort lopende ‘man-bijt-hond-babbelbox’ waar graag tegenaan werd gepraat. En zo verplaatste ik me gewoon van stoel naar stoel of hoek van de straat om zo het dorpje te leren kennen.

Mijn volgende bestemming was Mount Gambier; op de grens met Victoria reed ik zo de staat ‘South Australia’ binnen voorzien van een nieuwe tijdszone; 7,5 uur verschil met Nederland nu.
Mount Gambier staat bekend om de ‘Blue Lake’. Dit is een enorm groot krater meer en een van de wereldwonderen hier in Australie. Het is maar 75 meter diep en gevuld met vulkaanwater. Het water is zo ongelooflijk blauw van kleur is en zo schoon dat je het kunt drinken. Naast dit hoogtepunt was mijn verblijf toch wel het meest spectaculaire: ‘the jail’. Lekker blond dat ik was begreep ik ook echt pas bij aankomst ik dat ik in de ‘gevangenis’ sliep. Althans tot 2000 deed dit zijn naam nog eer aan en sinsdien is het een budget accomodatie. Een wel erg bijzondere ervaring binnen mijn overnachtings-spots so far want zoveel was er niet veranderd op wat aankleding en extra bedden na; deuren werkten allemaal met codes, enorme douche en toilet op de ‘buitengangen’, de buitenplaats, de verschillende vleugels (mannen/vrouwen). Fascinerend was wel de ‘upgrade’ mogelijkheid voor een eigen toilet en wasbak; wat inhield een echte cel zonder ramen.

Vanuit Mount Gambier ging ik verder naar Robe. Dit is een klein kustplaatsje en staat bekend om haar ‘rode rock kreeft’, enorme zandduinen en mooi strand.
Robe stond op mijn lijstje na de uitzending van de Australische ‘RTL TRAVEL’ die ik op Boxing Day had gezien (zo creer je dus echt je reis tijdens je reis).
Helaas kwam ik in Robe met enorme regen in een verlaten hostel dat door moest gaan als een icoon als vanoudsher Frans massionette. Deze parel glanste zeker niet meer en met een zuurpruim koppel management besloot ik even een rondje te gaan! Met nog een adresje in mijn broekzak van John (mijn verblijfhost in Melbourne) zat ik even later op een nabijgelegen caravanpark bij Bushland Cabines; een familie gerund caravan park.
Ik kwam binnen bij een geweldig gezellig Australische familie die dit caravan park runde. En met de zonnestraaltjes door de wolken haalde ik mijn spullen op en was mijn onderkomen op de camping. En zo spendeerde ik mijn zonnige weekend in Robe met deze familie en de overige campinggasten. In een notendop ging ik met opa&oma op roadtrip door Robe, BBQ-en met de familie & gasten, leerde ik Joelee (dochter) knikkeren en ‘herleefde’ ik Fraser Island over de duinen van Robe op zondag met op een houten plankje zoefde ik van de duinen af. Ik ontving door Cheryl & Spanner de Aussie girl titel hoe ik me hier zo kon vermaken met dit alles.
De man des huizes is trouwens wel een bijzondere verschijning (zie de foto op facebook; wat overigens nu mijn ‘nieuwe’ online album is geworden). Veel had ik hem het weekend niet gezien want zijn territorium was zijn ‘shed’; dat is een enorme garage met eigenlijk gewoon vol van zooi en spullen (want Australiers zijn echt de grootste verzamelaars, daar blijf ik me echt weer elke keer over verbazen). Spanner was vroeger visser en vangt nu nog op verzoek die bekende ‘rode rock kreeft’. Ik had nog even het ‘geluk’ om dit enorme beest te mogen aanshouwen in de koelbox. Vervolgens in een geweldig roze kleur na 20 minuten op het aanrecht. Deze kreeft was goed voor 125 dollar en Duck (vaste campinggast en rode rock kreeft liefhebber) was helemaal in zijn nopjes ermee.
Een bezige bij is Spanner want naast wijnmaker (met een geweldige collectie rode wijn; Shiraz van maar liefst 16,5%) is hij nu imker en zijn honig wordt jaarlijks bekroond met prijzen op de ‘Easter Show Adelaide’.

En eet ik ook nog dit weekend: flake & chips; een variant op fish & chips waar de flake; shark dus haai is, en echt super!

Vanuit mijn gezellige Australische weekend Robe ga ik verder naar Adelaide. Een stad dat de naam “AdeLaidback” krijgt omdat er gewoon niet zoveel te doen is in deze stad (buiten het festival seizoen).

In een notendop mijn tips voor je 3 daags Adelaidback:
- slaap/verblijf in het Backpacker Oz hostel; geweldige staff, leuk sfeer en gezelligheid aan verschillende backpackers, free wi-fi, woensdagavond BBQ en dat is echt super gezellig met zijn allen en ook niet onbelangrijk een heerlijk schoon hostel
- pak een free bike en fiets door de stad langs de vele kerken (Adelaide is ook wel bekend om ‘city of churches) en picknick in een van de vele parken die Adelaide omringen
Vergeet met fietsen niet je helm en aan de linkerkant van de weg te rijden!
- Neem ook de fiets naar Glenelg Beach. Je rijd door leuke wijken (en sjieke-poezen buurten) naar Glenelg Beach. Het strand en bijbehorende straat van leuke bistrotentjes, souvernirshops doet me denken aan Scheveningen. De moeite waard is ook zeker even een bezoekje aan ‘tower hall’ dat nu dienst doet als een soort VVV met de geschiedenis van het ontstaan van Adelaide; dat gebeurde namelijk hier in Glenelg met de eerste Engelse floot.
- The Art Gallery is ook een bezoekje waard. Tijdens mijn verblijf waren er 2 geweldige exposities; ‘Big Mother’ en ‘Before en After Science’; goed vertier voor ‘herfst weer’ (regen en wind).
- Voor een koffie, wijn of bier-moment zoek een terrasje op in Rundle st; gezellige en levendige straat

Naast mijn Hollandse glorie moment op de fiets beleef ik samen met Kim (Nederlands meisje uit mijn hostel) nog even het ‘echte Hollandse moment’ op de fiets wanneer zij achterop zit vanuit de supermarkt naar het hostel voor ons eveneens; Hollands diner. Want je ziet hier geen 1 Australier bij elkaar achterop zoals wij dat gewend zijn in Nederland. We vroegen ons wel of zij dan nu ook een helm zou moeten dragen …

Vanuit Adelaide maak ik nog een uitstapje naar Waikerie. Dit is een klein plaatsje gelegen aan de Murray River; de belangrijkste rivier van South Australie. Waikerie staat bekend om de navel sinaasappels en manderijnen. Waikerie komt van ‘wai kari’ wat many wings betekent en symbool staat voor alles wat vliegt hier; een paradijs aan vele soorten vogels en birdlife.
Mijn wwoof experience was weer een bijzondere ervaring bij deze familie met host Bruce (the greatest; zoals op mijn mok stond) van 63. Hij was organic wine maker en heeft me veel kunnen laten zie nen vertellen (helaas was de wijngaarden verdwenen door de aanhoudende droge seizoen en hier). Mijn ‘wooof jobs’ deed ik samen met mede wwoofer Maria (Spaanse vrouw van 44) en waren ‘dirty jobs’; een uitgerbande auto strippen en schoonmaken (dus inderdaad lekekr zwart en zelfs na een douche nog!) en het onkruid wieden was gigantische bossen wegkappen. Ik mocht dan wel even de tractor gebruiken (leuk detail op Koniginnedag op de NEW HOLLAND rijden over het Australische countryland). In mijn daagjes hier ben ik gaan kanoen over de Murray River met zonsondergang en zijn we op nighttime safari gegaan; met zijn 3-en in een 4WD in de avond met een bouwlamp op de auto scheuren we over 3000ha achter de hoppende kangaroo’s, vossen en konijnen. Foto’s heb ik er niet van want met een snelheid van 80km was het een hobbel race en vloog je echt door de auto heen. Ik bof ook nog even met een afscheidsfeestje van zijn oudste zoon waar we samen nog even naartoe gaan. Voor deze beeldvorming zou ik zeggen kijk even naar een episoe van American Pie of een andere ‘party komedie’ en je hebt een idee waar ik in terecht was gekomen.

Inmiddels sta ik klaar voor vertrek voor een van de meest fascinerende treinreizen in de wereld door de outback van Australie: THE GHAN. Ik stap zometeen hier in Adelaide in de trein naar Alice Springs, mijn langste treinreis; 30 uur.

Keep on sparkling people,

I will invite you soon for my next AMM 42

Keep in mind: The most important trip you may take in life is meeting people halfway. Kindness like a boomerang, always returns.