AMM: Australian Mayo Message

Today’s topic: crazy love (michael buble)

Let me take you to another chapter of my journey; wwoofen. Wwoofen betekent; willing workers on organic farms.
Een vrijwilligersorganisatie waar ‘farms’ fungeren als werkverschaffende hosts en zorgen voor werk, accomodatie en eten en de ‘wwoofer’ het werk uitvoert voor een paar uur per dag en onderdeel uitmaakt van de farm en familie.
Mijn host heeft een wwoofer nodig voor onkruid wieden voor ongeveer 4 uur per dag en verblijd mij met een mooi locatie, overheerlijke maaltijden en een bijzondere ervaring omgeven met veel happiness en love.

En zo begint mijn nieuwe ervaring met ‘bag pakken’ en met arranged transport naar het noorden. Dit maal gaat mijn reis over de Captain Cook Highway welke behoort tot de nummer 2 van Australia’s most scenic coastal drives en kom ik na 73 kilometer aan in Port Douglas.
Een plaatsje van ongeveer 3.000 inwoners dat rijk is aan ‘The Four Mile Beach’, resort en fancy restaurants, mooie flora en fauna, waar de P ook wel wordt beschreven als Paradise en het voor de high-end tourist de uitvalbasis is voor Mossman, Daintree en Cape Tribulation.

Mijn meetingpoint is de gallerij van mijn wwoof host. Hij is namelijk kunstenaar. Ik stap binnen in de studio ‘davvyd’s art from the heart’ en begeef me in een kleurr en fleur van schilderijen.
Achter een grote ezel verschijnt een klein in elkaar gegroeid mannetje in een roze t-shirt, oversized korte broek met esprinalades aan zijn voeten en een korte grijze baard compleet onder onder verf. Een snelle hand en wordt mijn naam omgedoopt tot ‘Marjo’ zodat zijn vrouw dat ook goed zal begrijpen (zij is namelijk doof).

We vallen meteen met de deur in huis waarbij hij mij vraagt wat ik vind van zijn schilderij; een drietal blote billen mannen kijken me aan met tatoeges over hun gehele lichamen in de vorm van vissen staand in de oceaan. Met een tipje van de sleuer dat deze mannen zichzelf mastruberen, geef ik met mijn welbekende mayo-gezicht antwoord dat ik dit niet had verwacht maar dat maakt dit schilderij wel fantastisch.

Tussen het half uur in deze artistieke ruimte en naar huis gaan leer ik mijn wwoof host al goed kennen als een creatieve chaoot. Zo komt de mededeling dat we naar huis gaan wel 6 maal voorbij waarop telkens weer andere dingen tussendoor komen en hij ondertussen ook lekker verder schildert aan zijn masterpiece.

Met de sleutel in het slot bekijkt hij zijn werk nog even en vindt dan toch dat die vis op de billen van zijn zwarte man nog wat kleur kan gebruiken, dus zo staan we weer even een kwartiertje binnen. Eenmaal in de auto gaan we naar huis.
Nou ja, we gaan nog even naar de supermarkt. Waar tot mijn grote verbazing de sleutels zelfs gewoon in de auto blijven zitten. In de supermarkt gaan we elk pad langs en waar hij op zoek is naar bekenden en zo eindigen we weer bij de entrée voor wat ham voor de hond. Zo kun je natuurlijk ook ‘boodschappen’ doen.

Op de weg naar huis bedenkt hij nog even een look-out punt waar ik zijn huis in de berg kon zien; dus een goede smooth u-turn kan ik in dit bliksembezoekje 1 foto maken, we hebben dan toch wel haast! Met het stopwoordje lovely staan we een volgend moment op de rem met het schuifdak open; do you hear the birds, isn’t that lovely? It’s a lovely day!’. Meer dan 500 meter kwamen we niet ‘oo look at these trees and the flowers, isn’t that lovely?’

Net een meter voor zijn huis staat de auto alweer stil. Do you love mango’s? Ik heb nog niet geantwoord of we staan onder een gigantische mangoboom en zoeken voor goede en rijpe mango’s. Met 12 mango’s op de achterbank rijden we dan eindelijk zijn property op.

Een enorme oprijlaan dat goed is voor een lekkere hellingproef kom ik een paradijs met bomen en planten en vooral veel vogels terecht.
Het huis is een geweldig huis met een apart gedeelte waar de badkamer en slaapkamers begeven. Het is een creatief paleis met veel kleuren en bijzondere meubels (een felroze leren bank) en even chaotisch als de kunstenaar zelf is. Ik maak kennis met zijn vrouw; een mooie, verlegen en rustige vrouw die ondanks haar doofheid wel kan praten en je ook kan verstaan als je maar goed articuleert en langzaam praat. Ze hebben ook een hond, genaamd: Peanut. Ze heeft haar period en is aan de riem en ze denken zelfs dat ze zwanger is; van de dingo’s uit de bergen (ik lag van binnen compleet in een deuk natuurlijk toen ik dat hoorde). Davvyd heeft ook 3 cacatoo’s; Peter, Nancy en Henry (hij heeft hen al 30 jaar).

En zo begint mijn wwoof experience en kan ik na 10 dagen een boek schrijven over deze experience.
Elke dag was hilariteit ten top met deze man (alleen al mijn aankomst zou ik zo zeggen …)
Om maar even wat momenten van de afgelopen dagen op te sommen:

- Mijn werkzaamheid is dus onkruid wieden (met een vroege wekker van half 7 en beginom 7 uur) en voor ik per ongeluk een plant uit die enorme rimboe trek heeft hij sommige plantjes een roze strikje gegeven. Waarbij ik dan ook moet toelichten dat je zelfs van verre afstand begrijpt dat, dat geen ‘weed’ is. Ik bedank hem natuurlijk graag voor deze extra service.

- hij dankt het daarboven dagelijks met ‘thank you for this lovely day’ en dan moet je voorstellen dat je met hem in de auto zit en hij opeens de auto stopt en even zijn dank je wel moment heeft richting het open schuifdak.

- Tijdens art lesson mij helpt en even wat buiten mijn schetslijnen kladdert en dan 10 meter met mij ervandaan staat; I love it; it’s lovely en met dat ik iets wil vragen hij alweer met een andere penseel mijn buurvrouw helpt.

- Bij thuiskomt comfortabele kleding aantrekt wat inhoudt shirt uit en lekker paradeert in korte broek of zwembroek; het is bloody hot (al vanaf half 10 een graadje of 35).

- Hij heel erg open minded is dus als ik naakt wil zwemmen of wat dan ook hij daar geen problemen mee heeft; het is maar even dat ik het weet.

- Hij 5 avonden in de week met zijn 2 cacatoo’s op zijn schouders in Port Douglas langs verschillende restaurants gaat en mensen mogen dan met Henry en Nancy op de foto. Hij mailt de foto dan naar je toe.
Hij moet dat optreden met zijn vogels en ik ging dus de 1e avond van mijn stay mee als nietsvermoedende en wist niet wat ik meemaakte; een dejavu naar die man met zijn poloraid camera in Amsterdam. En zo maak ik kennis met zijn nickname hier ‘birdman’ en kom ik erachter dat deze man een lokale beroemdheid is hier in Port Douglas; eenmaal thuis krijg ik namelijk allerlei artikelen te zien en zelfs internationale documentaires waar hij met zijn birds aan mee heeft gewerkt.

- Hij aan de shakes is omdat hij wat gewicht moet verliezen; zijn enorme buik zit in de weg. Dus een chocolade shake als breakfast en lunch lekker frietjes of wat overgebleven restjes eten van de dag ervoor en tussendoor snoepjes, chocolade en vooral elke dag een toetje; is a lovely diet!

- Hij mij in zijn chaotische manier heel Port Douglas en omgeving heeft laten zien met de leukste en mooiste plekjes (met natuurlijk 6 dingen tusendoor; want zo gingen we in de sight seeing middag even Santa Claus pakken voor hem passen …)

- De garden wordt beplant door takken en stekkies die hij steelt ofwel van andere bomen en planten afhaalt bij resorts, langs de weg of zelfs stiekem bij iemand van zijn property. Dus zo zat ik in no-time die middag sight seeing tussen de nieuwe bush-bush in de auto (met de groene mieren samen; die trouwens ook steken).

- En schelden of even vloeken omdat we onze teen stoten of gewoonweg omdat iets niet lukt gaat hier in de term ‘bagga’; bekt lekker dus neem je na een aantal dagen ook gewoon over.

Op zaterdag 5 december eindigde mijn onkruidwieden job in een lang weekend vrij. Dus vijl ik even mijn nagels bij met de plant die de aboriginals ook gebruiken als vijl; lang leve de garden van Davvyd!

In de middag verras ik Judith en Davvyd met een klein Sinterklaas gift; het is tenslotte een feestdag voor dit Dutchie girl. En zo verrassen zij mij ook met een klein cadeautje; fijne sinerklaas!

Later in de middag worden we opgeschrikt door een telefoontje dat Davvyd krijgt dat er een bush fire is in de bergen bij Mowbay River, om de hoek bij zijn. Crap your camera Marjo, we just have a look. Als een duo ramptoerist stap ik gehoorzaam in de auto en gaan we rook achterna. Ik kan niet anders zeggen dan een hilarische bedoeling dit. We zijn niet de enige die even polshoogte nemen; de fire kan zich namelijk snel verspreiden en voor je het weet staat er een property in de hens.

Met een rondje door de bergen blijkt de fire op een property ver van ons te zijn, no worries dus! Op de terugweg passeren we de mangoboom en pakken we nog even op de blote voeten enkele mango’s. Voor de beeldvorming was ik mijn spagetthi hemd en bikini de auto ingestapt dus met dat ik nu de mango’s aan het plukken ben met mijn wilde bos haren ben ik een echte Aussie girl. Thuis maken we op zijn Aussie’s de mango’s schoon en mag ik de left overs opeten; heerlijk!

En dan heeft de dog weer een bezoekje van de giftige TOD en word ik weer geroepen; just have a look marjo. We have to catch him and throw it away; it’s poisiin. Dus gaf Davvyd mij de frog hangend aan 1 poot en gooide ik dat beest dus over de veranda de vallei in. Kan de hond zijn maaltijd weer ongestoord opeten.
Eenmaal op de bank mep ik nog even een vlieg neer. En dat gaat me al goed af want de hitte zorgt er ook voor dat deze beesten trager zijn; lucky me.

Want de eerste dagen van mijn onkruid wied baantje zat ik onder de muggen, steekvliegen, groene mieren bulten op mijn armen, rug en benen; met een mooi aantal van ongeveer 30. En zelfs nog met zandvlooien aangevuld was het een goed slagveld geworden; they must like you very much. Ik was dag 3 voorzien van tea tree oil, insectenspray bus en goede meptechniek dus helemaal insecten proof. Dus nu hak ik ze in mootjes …

Op mijn laatste dag maak ik bami goreng ala mayo. Met een goed glas wijn en een driemaal dank voor lovely diner and day komt zo mijn eerste wwoof experience ten einde en ben ik een nieuwe opa & oma rijker.

Vandaag staat er een nieuw avontuur te wachten: ik ga na namelijk naar een 2e wwoof adres dat hij heeft geregeld want ik zou dat fantastisch vinden. En zo laat ik mijn reis lekker voortgaan op die trein van ervaringen en ga ik nu naar Karnak Playhouse; een amphitheater midden in de bergen van Mossman. Karnak Playhouse is eigendom van Diane Cilento, Australisch en wereldberoemde actrice/reggisseur uit de jaren 60/70 en ex-vrouw van Sean Connery; www.karnakplayhouse.com.au Op 18 december treed hier namelijk een bekende band op; Galapapos Duck. Ze hebben hulp nodig voor van alles en nog wat; aldus haar compagnon die de gehele property daar runt met staff en wwoofers; we will see what this journey me brings!

Keep on sparkling people,

Keep in mind: love, peace and hapiness; and you will have everyday a lovely day!

I will invite you soon for the AMM 16