AMM: Australian Mayo Message

Today’s topic: natural blues (moby)

In de afgelopen weken was ik omringt door rainforest van North Queensland. In die lijst ontbrak nog het topje van Far North Queensland experience dus zo ging ik op 2 daagse experience naar Cape Tribulation; where the rainforest meets the sea. En als je dan hebt bedacht waar je naartoe wilt dan is de volgende stap een keuze maken uit al die schreeuwende brochures en ervaringen van anderen. Ik koos voor een chaotische organisatie van begin tot eind.

Het begon al met een half uur te late pick-up, waarna de chauffeur het overzicht compleet bijster was waar hij de andere deelnemers van de tour op moest halen. En uiteindelijk voor we echt vertrokken moesten we het laaste deel van de tour nog even betalen. Ik maakte kennis met een mobiele vorm van kantoor. Dat betekent; je zet op een hoek van de straat een klaptafel en stoel neer. In de klapstoel zit een kerstman-look-a-like, wat inhoudt een vergeelde baard, iets te lange eveneens gele nagels en een blauw overall met bijbehorend blauwe jeans blauw en teenslippers, klaar met zijn deelnemerslijst en ATM apparaat. Hij bedankt mijn betaling met een brede lach waarbij meer tandvlees zichtbaar is dan tanden.

Nadat iedereen heeft betaalt passeren we in een sneltrein vaart de noorden stranden van Cairns over de Captain Cookway langs de suikervelden en enkele stilstaande sugar trains. De eerste bestemmig behoort tot de Kuku-Yalanji aborginal bevolking; Mossman Gorge. We maken een wandeling door een rainforest van de befaamde ‘rain trees’ boomsoorten van meer dan 80 jaar oud.

Geheel in het letterlijke “regen”woud experience vervolgen we onze tour naar een opvangcentrum voor verschillende tropische diersoorten van de Far North Queensland; van cassowaries, kangaroos, new born wallabies (kleine soort kangaroos), caktatoo’s en andere vogelsoorten tot slangen en krokodillen. Helaas voor dit laatste soort kunnen de zoutwater krokodillen niet teruggeplaatst worden in de natuur omdat ze elkaar dan zullen opeten en eindigen zij op de barbie, riem of portemonnee.
In de snelheid van de line-up hierboven was mijn kennismaking met het wildlife en vervolgen we onze route naar het Cape Tribulation gebied via de cable ferry over de Daintree rivier.
We komen binnen de Daintree National Park, onderdeel van de Wet Tropics World Heritage Area, waarbij elke verbinding met je telefoon wegvalt, de elekriciteit op basis van generatoren werkt.

Over de Cape Tribulation Road een geasfalteerde weg vol bochten en afremmende hobbels met links het afgegraven rainforest met gevaar tot afbrokkelende stukken en rechts de afgrond naar het strand is deze weg alles behalve ontspannen en smooth. We zijn zelfs nog even getuige van wegwerkzaamheden want er is namelijk een stuk van de weg aan de zeezijde afgebrokkeld dus er is 1 rijbaan beschikbaar. Waarna wij weer vol gas inzetten van rechtshangend en weer linkshangend in de bus uitstappen voor de Maardja wandeling door het Daintree National Park. Door een paraplu van vele bijzondere boomsoorten en mangroves; gedroogde zoutwater plaatsen, loop ik achter de groep met met camera aan en mis ik dan ook de speedy uitleg van mijn gids, waarna hij bij de derde stop begrijpt dat hij zijn toelichting beter kan geven als we er allemaal zijn.

In stijl van het concept (where the rainforest meets the sea) blijf ik overnachten in het hostel dat toegang tot het strand heeft. Mijn cottage is voor een 4persoons dorm, die ik deze nacht geheel voor mij alleen heb, midden onder de gigantische bomen van het rainforest. De gehele middag en avond regent het en spelen wij spelletjes van monoply tot memory met om ons heen de geluiden van de vele vogels, de regen op ons zeil en naast ons de golven van de zee.

De volgende ochtend word ik gewekt door het zangkoor van de vogels en de zonnestraal dwars door mijn kamer. Het rainforest straalt fantastisch groen door de regen dat is gevallen en de zon die nu schijnt.
De vele opties aan wandelingen die je hier kunt doen zijn seizoensgebonden en voor veiligheid slechts beperkt om alleen te lopen. Mijn route is naar het look-out punt Kulki; vernoemd naar de bewoners van dit gebied (Kuku-Yalanji). Met uitzicht op het rainforest en het strand krijg ik meteen een flashback naar een piratenfilm dat zoekt voor een verborgen schat in dit rainforest. Ik zie dan ook het schip van Captain Cook (waarna het gebied is vernoemd) aan komen bij dit het ‘onbewoonde land’ dat de stilte van hierbuiten verraad met de onstuimigheid van binnen. Zo zitten er in de zee dodelijke kwallen die je binnen 10 minuten kunnen doden na 1 bite. Ik wandel terug over het strand met links van mij het enorme rainforest en rechts van mij de zee. Een plek dat je zoveel energie geeft en zelf een dansje doe op het strand voor het ultieme gevoel van vrijheid hier en bedenk dat deze plek geweldig zou kunnen zijn voor een expeditie Robinsson serie.

In de middag worden we opgehaald en is onze guide in de hurry van gisteren ook vandaag weer wakker geworden dus we rijden weer vol speed naar een pit stop bij Daintree Ice Cream Factory; gelegen midden in het rainforest is deze ice cream factory befaamd en beroemd door de vele uitzonderlijke smaken die zij enkel op natuurlijke wijze van vrucht tot icecream produceren. Voor een verrassing icecream ontvang je 4 smaken gebaseerd op het seizoen en zo bestaat mijn ijsje uit de smaken soursop (familie van de custard apple en iljkt op een slijmerige substantie zoals een lychee aan de binnenkant en smaakt naar lemon), mango (absolute favoriet van de Queenslanders hier & Mayo!), black sapote (ook wel de ‘chocolate pudding fruit’ genoemd en deze vrucht smaakt echt naar chocolade pudding) en wattleseed (licht bruine textuur dat smaakt naar caramel met krokante stukjes van de zaadjes van de vrucht).

Echt tijd om te genieten van het ijsje of een wandeling rondom de boomgaarden waar al deze exotische fruitsoorten groeien zit er voor ons niet in want er is wat onduidelijk waar we op de cruise moeten, dus gaan we verder.

En dan is er de giller van de dag moment: we komen in een file terecht even voor het oversteekpunt met de cable ferry. Wat blijkt; 1 van de kabels van de cable ferry is gebroken; essentieel zoals de naam van de ferry verraad. Zo staan we 2,5 uur in een file, tot wel een grote stress van onze onervaren tour guide (zo blijkt tijdens dit moment dat deze meneer namelijk nog maar 3 dagen in dienst is, ahh gossie).
De wachttijd geeft mij heerlijk de tijd om lekker op de weg midden het rainforest mijn ijsje op te eten. En dit is wel de eerste wachttijd dat totaal niet bored of saai is want met het wildlife om je heen en een handvol aan ervaren tourguides was mijn informatiedoos goed gevuld!

In de stress van tijd en onzekerheid of wij nog met de cruise konden gaat onze speedy recht op het doel af en neemt dan nog bijna een boom mee als souvenir. Zo maak ik kennis met de eerste stressie-Aussie. Aangekomen bij de cruise river komen we weer tot volledige rust met ‘no worries’ mentaliteit van deze Aussies en nemen we plaats in de boot over de Daintree rivier. Allemaal scherp op zoek naar krokodillen en slangen, zien we de tree frogs, vele soorten vogels, bijzondere vogelnestjes en zelfs de nesten van de groene mieren (die in de bomen alle blaadjes samenpakken tot een grote knop van bladeren), maar missen we die A-lijst dieren; ze leven er echt, maar echt!
Met dat ik de boot afloop spot ik nog een paar vissen waarop mijn cruise-guide zegt dat zijn ‘archer fishes’. En roept me terug om me wat te laten zien. Deze vissen spuwen een sterke straal water naar hun prooi en door de kracht vallen ze in het water; van spiders, butterflies tot grasshoppers. Dus zo moet ik het topje van mijn vinger over de reling van de boot bewegen en komt er na een paar keer geduldig heen en weer bewogen te hebben een sterke straal van water mij tegemoet. WAUW!! VET!! Nog een keer, echt fantastisch. Een mooi hoogtepunt van deze experience.

Met de zon al achter ons gaat speedy door Port Douglas en is zijn toelichting in de een waterval van informatie met een goede Aussie tong dat ik voor mijn achterburen als tolk nog even een functie vervul op deze terugweg. Met een sterke rem staan we nog even stil bij het laatste lookout-punt op de Captain Cookway halverweg richting Cairns. In de donkere schemer tuur ik naar de ruwe zee met hoogtij en kijk nog even naar het rainforest achter mij met enkele lichtjes van de huisjes aldaar en stap dan voldaan weer het busje in voor een drop-off voor mijn hostel.

Keep in mind: if you see the magic in a fairy tale, you can see the future.

I will invite you soon for the AMM 18