AMM: Australian Mayo Message

Today’s topic: Stranger On The Shore - Acker Bilk

Ik weet nog het moment dat ik mijn ticket boekte naar Australie en ik in Nederland nog stond met een breek punt of deze trip wel door zou gaan. En is dat verstand knopje van mij vaak op hogere versnelling dan de gevoelsknop voelde ik dat er iets was in Australie dat ik moest ontdekken. Ik had geen idee wat ik zocht of waar ik het moest zoeken, maar soon or later I will find that out dacht ik.

En zo kwam ik in een omgeving terecht dat everything happens for a reason. In de afgelopen 10 dagen dat ik even van deze wereld was; mijn telefoon en zelfs internet tot ZERO signal waren gezet heb ik iets gevonden in Australie.

In een notendop storie ontmoette ik tijdens mijn art lesson bij Davvyd een Britse vrouw (al meer dan 20 jaar woonachtig in Australie) die mij uitnodigde om haar te helpen met het verhuizen van vrienden in de Tablelands.
Vanuit Cairns vertrokken we door de rainforest van Kurunda naar de Artheton Tablelands omgeving. Een autorit dat je al een gevoel van outback geeft van een verlaten en droog landschap. We maken die avond een slaap-tussenstop bij een vriendin van mijn kennis in het dorpje Dimbulah dat wel geteld 3.000 inwoners heeft.
De deur wordt geopend en daar staat ze dan: de look-a-like Indo oma van Marjolein. Met de introductie van Marjo spreekt dit kleine Indonesische vrouwtje met wit haar ook Nederland en noemt mij ‘Marjoleintje’. Alsof ik op dat moment even mijn eigen oma hoorde spreken.
In het volgende moment vertelt zij uit Surabaya komt en naar Nederland is gekomen met haar ouders en vervolgens naar Nieuw Zeeland is gegaan. Zij is 86 jaar. In de volgende avond kom ik terug bij haar en kletsen we over mijn famlie met de foto’s van mijn ouders en zusjes en ontdek ik zo dat zij mijn oma kende en nog sterker familie is van mijn oma, een nichtje. En laat ze mij foto’s zien van haar kinderen en kleinkinderen en zie ik mijn tantes en zelfs mezelf terug op een foto van een klein meisje van 7 jaar dat haar kleinkind is.
Destiny?! Haar huis wordt omgedoopt in tot mijn ‘thuis’ hier in Australie. En zo verblijf ik de dagen voor kerst bij haar en voelt haar huis binnen een dag als een thuis en eten we heerlijke Indonesische gerechten en vertelt ze mij vanalles over Aborginals en Australie.

Nieuwsgierig dat ik ben naar mijn nieuwe omgeving; Artheton Tablelands, word ik aan mijn nieuwe gids Giovanni (beter bekend als John Smith?). Even bekend uit het dorp als mijn nieuwe familielid zelf, is deze John een 59 jaar jong Italiaanse cassanova dat als markt- en koophandelaar van fruit een goede neus heeft ontwikkeld voor alles wat hier groeit en verkoopbaar is.
Mijn lokale gids is dit een man van ‘a little bit of this and that’, ‘you know what I mean’ wat doorgaat als een complete chaoot dat van tijd noch afspraken het oppakt zoals de dag loopt en zo gaan we allerlei farms af; mango farms, dragon fruit farms (deze planten zien eruit als cactussen), limoenen, citroenen, advocado’s, watermeloenen, custard apples (vorm en grootte van passion fruit en smaakt als een frisse kers), lychees en groente en tea tree plantages. Tussen de bedrijven door maken we een pit stop bij Lake Eacham voor een verfrissende duik in onze kleren. En kom ik tijdens onze road trip van deze dag ook alles te weten over zijn handvol vriendinnen, stilzitten is zeker niet besteed aan deze Australische bezige bij.
In de late middag kom ik zelf nog even terecht in de ‘high society’ van de fruit als we het terrein oprijden van een farm dat ‘finger limes’ produceert. Finger Limes wordt ook wel bush kaviaar genoemd, ze zijn langwerpig en als je ze doormidden snijdt en in knijpt dan verschijnen er de groene lime balletjes. Met een inkoop prijs van 10 kg voor 30 dollar verkoopt hij ze door aan de restaurants in Port Douglas voor ca. 1 kg a 25 dollar.
Naast mijn kennis van de exotische vruchten en de vriendinnen word ik ook nog even bijgepraat over de geschiedenis van Mareeba en omgeving als belangrijke tobacco industrie dat eveneens verklaart dat deze omgeving wordt gekenmerkt door de vele Italianen die hier leven. Op enkele properties van de farms die bezoeken zie ik dan ook nog oude tobacco huisjes.
De ritjes sluiten we af met een story telling versie van ‘marilene haar ontdekken’ aan mijn nieuwe overgrootoma onder het genot van een glaasje Italiaanse shangria; een combinatie van wijn/port van mijn nieuwe ‘thuis’.

De dagen in deze omgeving zijn echt voorbij gevlogen met een bijzonder gevoel van ‘thuis’, begaf ik me in het levensstijl van de countryside van Australie.
Ik heb in deze dagen meer gezien en geleerd over de vegetatie en diversiteit aan al wat hier groeit en verbouwt wordt aan fruit en groente als menig local en reiziger. Met de sleutel van mijn nieuwe thuis ga ik weer verder.

Keep in mind: a perfect day is when the sun is shining, the breeze is blowing, the birds are singing and the land mower is broken.

Aussie weetje; ‘what would like for tea’, come let’s have a tea; betekent diner.

I will invite you soon for the AMM 20