AMM: Australian Mayo Message

Today's topic: you and me and love (kaskade)

Een must in Sydney is zeker wel een avond stappen. Met het vooruitzicht dat ik Sydney alweer bijna ga verlaten hebben we dus nog maar even een avondje weer ingepland.
Dit keer ook met een diner bij North Italian Food! Een hotspot dat wordt beschreven als ‘packed of beautiful people and delicious Italian food’ is dit een restaurant van een mix tussen de Verkadefabriek en restaurant ‘DIT’ in Den Bosch. Op de glazen raamafzettingen staat de slogan ‘you only live once’ , dat de beleving van deze avond allesomvattend beschrijft. De obers lopen in spijkeroverallen vergezeld door mooie koppies en bodies. Het plafond boven je, is bedekt met allerlei verschillende posters. De muur aan de linkerkant van mij is beplakt met A5 velletjes met vanalles en nog wat erop. Dus pakte ik ook even zo’n groen kartonnetje om mijn toegeeigende spreuk ‘smile and the world smiles back at you’ op te schrijven, te signeren met KNM (Karlijn, Nanneke & Marjolein), voorzien van datum en een grijze buddie mocht ik zelf een plekkie uitzoeken waar ik het ophing.
Wachten op een plekje hoef ik eigenlijk niet te noemen als voorpret van deze hotspot want met je wijntje (voor mij overigens een tonic water door die antibiotics) in je hand en een bak voor je met pelpinda’s vliegt de tijd van 1 uur wachten voorbij en moet ik zelfs mijn gesprek afkappen omdat we naar ons tafeltje gingen. Het is echt een tent waar je echt je ogen uitkijkt. En met die starende gen van mij mag ik dan het ‘beschutte’ plekje aan tafel waar ik ongestoord soms net iets lang kan blijven staren (je leert elkaar wel kennen na drie maanden). Het mooie van mijn verblijf hier dan ook is nu het besef dat ik gewoon bijna drie maanden in Sydney heb gewoond. Drie maanden van mijn leven zat ik tussen een andere cultuur van mensen, zon, strand aan de andere kant van de wereld. Ondanks dat de Sydneysiders zich niet tot Engelsen of Amerikanen voelen, zie ik toch wel veel overlapping en dacht ik ook vaak nog terug aan die twee meiden die ik in New York had ontmoet uit Miami. Zij zouden het hier in ieder geval ook goed doen op integratie niveau.

Terug naar Bondi North Italian met een kaart voor je neus in de vorm van een placemat. Dat kan cheap zijn maar met een passend design en goede keuze van materiaal past deze kaart helemaal bij het concept.

De tent sluit om 11 uur en om ons heen begint het personeel ook al op te ruimen, dus gaan wij met taxi richting wat places for a dance and a drink!
Ons stapavondje word dit keer geen Bondi maar we kiezen nu weer even CBD.

We belandden in de rij voor ‘the world bar’. De security vraagt ons nog even in welk hostel wij slapen waarop wij hem zeer verbaasd aankijken en antwoorden ‘we own the hostel’. En hij tegen de stempel-dame zegt, dat wij gewoon mogen doorlopen zonder het laten zien van ID (waar zij namelijk al om vroeg en ik in paniek bedacht dat ik deze niet bij me had) want dit zijn locals (na ruim 2 maanden hebben wij de Sydney attitude is on our side).
Het publiek heeft hier de gemiddelde leeftijd van ‘college’ en loopt rond met ‘theepotjes’. Bij bestelling aan de bar worden de mixjes in de trant van ‘boswandeling’ etc, geserveerd in een theekopje en een shot plastic glaasje erbij. Op je theepot krijg je dan nog een briefje waarop ze nog even aangeven dat je niet uit het tuutje mag drinken want dan wordt je eruit gezet. Dat de inhoud 3 maal zoveel is als een normaal shotje en het schenken van teecup in je shotglaasje in een rap tempo gaat, telt dan even niet mee (weer even een moment waarop ik dacht dat Australische overheid het soms toch niet helemaal snapt op ‘alocoholbeleid’). De muziek is even zo bijzonder als de mensen hier en na een rondje drank hoppen we naar de overkant naar onze Hugo’s. Beetje hip voor lekker lounge en goede muziek (beetje Parc Breda op een goede avond). Vervolgens struimen we bij Goldfish binnen op de jazz klanken van een live optreden van saxofoon duo. Een super mooie tent en lekker snoozen maar we willen nog niet naar huis (en als je hier dan te lang blijft plakken val je zo heerlijk in slaap) dus hups in de taxi naar Establishment. Met een goedgemutste taxi chauffeur heb je al een gauw een gesprek en ging die van ons nadat hij uit Argentinie kwam over die naam van die enorme vogel uit zijn gebied. In de climax van dit verhaal; nadat we alle vogels hadden gehad en hij zelfs begon over zwanen en albatrossen maar ook de emu nog even noemde, zie ik op zijn dashboard op zijn visitekaartjebakhouder staan: ‘no birds’. Dat was natuurlijk wel weer de giller van de avond, dus gieren met tranen in die taxi. Met dat ik dit zo beschrijf is dit zo’n moment dat je erbij moest zijn voor een lachspier oefening.

Aangekomen bij onze favo hotspot (well known om de mojioto’s, mooie mensen en goede muziek), stond het de vorige keren packed waarbij zelfs de stoep buiten behoorden tot deze tent, zo stonden er nu een twintig tal mensen binnen. We raken aan de praat met twee Australische boys en de verovering van 1 van die 2. Een vrouw van midden vijftig met iets teveel wijntjes al op en een overduidelijk botox-user (waar ze nog 2 keer moest terugkomen en dan was ze net zo strak als mijn gezichtje, gaf ze aan. Inderdaad gezichtje want haar decolotee in het net te diep uitgesneden truitje behoorde niet tot de behandeling.) Ze wilde nog wat tips van mij hoe ze de Aussie boy kon inpakken en mee naar huis kon nemen. Daar sta je dan naast in je nuchtere toestand en zie je dat die Aussie boy van haar ongestoord flirt met mij. Briljant dit, hij die zonder enig idee tegen een doodlopende weg rijdt; ‘no through road’, probeer ik desperate houswive naast mij nog even de tip te geven; verlies hem niet uit het oog (binnenpretje). Deze tent staat ook bekend als pick-up place (draaiden ze ook drie keer hetzelfde nummer in een andere beat van kaskade ‘you and me and love’, wat alleen deze ‘muzienerd’ opviel), begrepen we later. Helaas voor onze Aussie vriend en desperate houswife haalden ze het maar tot de deur, toen zij in haar dronken toestand de treetjes miste en oncharmant niet meer tot actie in staat was. Begeleid door de security in de taxi gezet, liepen de Aussies alleen naar huis en glipten wij snel de volgende taxi in.

Keep on sparkling people,

I will invite you soon for the AMM 34.

Keep in mind: “you only live once”