AMM: Australian Mayo Message

Today's topic: a world of difference

Afgelopen oktober won ik helaas niet die baan “to make a world of difference”. Geinspireerd en vastbesloten was ik om een wereld van verschil te maken besloot ik me zo aan te melden als vrijwilliger voor de jaarlijkse TrailWalker event in Melbourne. Dit is een fundraising event for a world without poverty waarbij teams van 4 personen lopen en/of rennen een afstand van 100 kilometer binnen 48 uur. Met 700 teams en meer dan 800 vrijwilligers begint het evenement op vrijdagochtend 7 uur.
Mijn shift begint om half 4 in de middag. Met de realisatie dat Australie een groot land is en het besef dat 40 minuten van Melbourne vandaan voor een Australier voor ons hetzelfde is als bijvoorbeeld 10 minuten van huis, is mijn positie in de middle of Seville (Yarra Valley) wat inhoudt 40 minuten met de trein, wederom 40 minuten in een bus en vervolgens vanaf mijn bus stop (in de middle of nowhere) nog een aantal kilometers lopen over een heuvelachtige weg naar mijn bestemmingspunt. Na aankomst bij mijn bestemming bleek ik 8,5 kilometer te hebben afgelegd zo vertelde 2 ‘goude-oude’ vrijwilligers (al 8 jaar; sinds het begin betrokken bij dit event), die toch wel erg verbaast keken over mijn ik zei dat ik een reiziger was en met openbaar vervoer hier was gekomen.
Helaas had ik even de briefing gemist dat ik me eerst moet melden bij een checkpoint (lees: 20 kilometer van mijn bestemming af), maar gelukkig had ik twee nieuwe ‘vaders’ die mij voorzagen van alle gear inclusief een XL t-shirt; een mooi pyama stuk meteen!
Ons waterstop was ongeveer 68 kilometer van de start vandaan op een oude rails track omgeving door een geweldig stuk natuur met grazende stieren aan de overkant en later op de avond nog eens een geweldig gezicht van ondergaande zon en een sterrenhemel bij een heldere (en koude)avond. De eerste teams kwamen rond 4 uur rennend voorbij (de topatleten!). Met aanmoedigende spirit en watervoorzieningen voldeden wij onze taken. Naarmate de avond vorderde rende ik soms even gezellig mee om mezelf ook maar even warm te houden met 10 graden (gevoelstemperatuur 2 graden voor mij). Om 10 uur was onze shift klaar en mochten we ons verwarmen bij checkpoint 6 en ontdoen van de 3 lagen kleding. Gezellig theekransje met de andere vrijwilligers namen we ook even een kijkje bij de ‘massage, fysio en eerste hulp’ posten want deze deelnemers hadden er al 73 kilometer opzitten.
Voor deze avond had ik een gratis accomodatie geboekt in de ‘vollie accomodatie’. Helaas was er even met mijn reservering wat mis gegaan dus mocht ik op de bank voor de kachel slapen in een soort gezamenlijke keuken annex woonkamer.
Mijn nachtrust was niet echt comfi-jofi op een bank zonder kussenvulling maar mag de beleving niet beinvloeden als je wakker wordt en uitkijkt op een enorme vallei van de Yarra omgeving en gezellig met zijn allen aan een enorme tafel aan het ontbijt zit met de ‘Oxfam’ thee en koffie. Het mooie van dit evenement is de verbroedering en het gevoel van samen werken aan het doel zorgt voor zo’n geweldig gevoel en gezelligheid.
Na ontbijt naar mijn volgende shift met een lift van ongeveer weer 40 minuten kom ben ik nu ‘trail marshal’ wat inhoudt dat ik op een gevaarlijke kruising sta en de lopers begeleid bij het oversteken. Ik mocht gisteren de eerste teams aanmoedigen, vandaag mag ik de laatste teams aanmoedigen. Met een gezellige chat van de nieuwsgierige passanten leer ik zo ook even de lokale bewoners kennen.
Van volunteering naar participating, doe ik zondag mee aan ‘Dow Live Earth 2010 | Run for Water Melbourne. Dit keer is dit event wel dichtbij huis namelijk; Docklands. Dit is een wereldwijd evenement om de bewustwording te creeren en beweging op gang te brengen die kan helpen om de watercrisis wereld op te lossen. De afstand van 6 kilometer mag je lopend en/of hardlopen en staat voor de afstand die vele kinderen en vrouwen moeten afleggen voor schoon water. Het evenement wordt afgesloten met een concert en op het podium stonden Custom Kings, Skipping Girl Vinegar en Tim Rogers.
Met nog een verslaapt hoofd van weinig slaap van de afgelopen dagen en een gezellige en late Aussie barbie van gisteren zit ik in de tram naar het event. Na registratie voorzien van een t-shirt en nummer 67 op mijn buik ben ik er klaar voor. Het evenement is een goed doel event zonder winnen of verliezen dus ook geen chip aan mijn schoen en geen ‘pressure’ voor de beste tijd; ‘personal achievement’ want alle deelnemers zijn winnaars aldus de organisatie.
Bij een startschot om 10 uur beginnen we! Met een ochtendzon op mijn hoofd ren ik over Docklands, langs het Etihad Stadion via Collin st, Bourke st, terug over de pier en weer aankomst bij Docklands. Met een ontspannen modus mocht ik inklokken met een tijd van 30 minuten en 40 seconde. Voldaan en voorzien van water zat ik met mijn mede deelnemers, hoe ongelooflijk mooi om dan ook meteen een band met elkaar te hebben en het gevoel van ‘wij’ door de inzet bij event, te genieten in de zon van het concert en de locatie. Leuke jingles voor de uitbreiding van mijn i-tunes.
Nu denk ik nog niet teveel over mijn terugkomst zoekmoment naar een nieuwe uitdaging op de banenmarkt. Ik weet in ieder geval wel zeker wat ik wil; wereld van verschil maken! Die adrealine kick, het gevoel van saamhorigheid en verbondenheid dat je onderdeel bent en meewerkt aan iets bijzonders voor een betere wereld is zoals de quote ‘find a job you love, and you will never have to work one day in your life’.
Keep in mind: together we can, together we can make a world of difference!
Keep on sparkling people,
I will invite you soon for my next AMM 40.