AMM: Australian Mayo Message

Today’s topic: take your time

Een nieuw jaar ligt voor je voeten, 364 dagen. Ik tel de eerste even er vanaf omdat deze dag toch voor vele, waaronder mijzelf, een rust dag was van die party van de 365e dag van het vorige jaar. En na een heerlijke roes sta ik dus met 2 benen in 2010 in Sydney.
Hoe in Nederland het jaar begint met sneeuw en vol in de winter start in Sydney het festival seizoen met zonneschijn. Een drukke agenda vol festiviteiten van open air cinema, festivals, tentoonstellingen en theatervoorstellingen.
In mijn koffie addiction relax moment zit ik zo met de brochures op tafel mij even in te lezen en omcirkel ik things-to-do. Ik begeef me hierbij in de suburb Glebe dat voor mij veel weg heeft van de Pijp in Amsterdam. Een gezellige en ontspannen buurt vol jonge mensen met veel leuke koffie en lunch hotspots.
De Albert Cuyp markt hier is meer te vergelijken met een combinatie van een markt vol met Episode achtige spullen. Ik vind bij een ‘look-a-like-Arjan’ (voor insiders) een geweldig nep chanel vormig tasje in een lichtpaarze kleur voor slechts 5 dollar. In mijn nopjes met mijn eerste aankoop in Australie verruil ik mijn plastic tasje voor deze toch wel meer mayo-passende-bag.
Het moment zonneschijn is verruilt voor een enorme regenbui waarbij ik een tweedehands boekenwinkel in duik aan de overkant van de straat. De geur van de oud papier komt me tegemoet in deze overvolle winkel, waarbij de balie is gevuld met allerlei pocket boekjes. Naast de vele en soorten boeken valt mijn oog valt ook meteen op het meisje dat achter de balie haar tosti eet. Ze heeft pikzwart haar met ongelooflijk rode lippenstift dat haar bleke huid accentueert, draagt ze een paars jurkje en is haar linkerschouder gevuld met verschillende tatoages. Ik zit de komende 2,5 uur in een complete extase op mijn yoga pose met platte voeten op de grond door mijn knieen gezakt de achterkantjes te lezen van allerlei boeken om uiteindeljk de ‘red dress walking’ te kiezen. Wanneer ik afreken vertelt dit meisje mij dat zij achterin een cafeetje hebben waar ik met koffie (als ik dat drink) mijn boek lezen. Alsof ze mijn gedachte kon lezen lacht ze waarop haar brede gele mayfair bril van haar neus oplift en ik haar bedank en dus met mijn neus mijn boek induik voor deze middag.

De volgende dag kies ik mijn eerste actviteit uit van de festivalreeks; de tentoonstelling van van Olafur Eliasson ‘Take your Time’ in het Museum of Contemporary Art. Op het menu weer staat vandaag namelijk regen en wind met slechts 18 graden op de thermometer.
In deze tentoonstelling begeef ik me in een visuele reis van verschillende kleuren, materialen, vormen en texturen. Als bezoeker wordt je meegevoerd in verschillende dimensies en mogelijkheden. Zo sta ik te kijken naar een projectie van een enorm bouwlamp dat schijnt op een lege doorzichtige CD dat hangt aan een doorzichtig draadje omgeven door drie muren en waarbij in de rotatie van deze CD de kleuren op de muren worden afgewisseld tussen geel en paars.
Door een tunnel van glas waar door het zonlicht elk paneel een andere kleur belicht kom ik bij een enorme speeltafel met witte LEGO blokjes. Elke bezoeker mag plaatsnemen aan deze enorme tafel en op je eigen creativiteit een kunstwerk maken. Olafur wil ons namelijk graag actief betrekken bij zijn tentoonstelling. Met een euphorisch moment naar mijn jeugd dat in het teken stond van LEGO ging ik naast twee meisjes zitten van ongeveer 8 jaar. Enigzins verbaast werd ik even aangekeken als ‘groot kind’ werd mijn creatie door mijn rechter buurvrouw haar inspiratie voorbeeld en hielp ik mijn linkerbuurvrouw met het bouwen van een trapje. Van dit LEGO moment liep ik langs een enorme wand van met gele mos. Geinspireerd staarden ik met mijn medebezoekers aandachtig naar dit bijzondere werk hier tentoongesteld.

In de avond kwam ik thuis bij mijn logeeradres Tho & Fay in Summer Hill (alleen de naam maakt het al een aantrekkelijke suburb van Sydney). Deze nieuwe vrienden heb ik trouwens niet uit de Gouden Gids gehaald of van de straat gehaald (nou ja zij mij eigenlijk met hun uitnodiging om bij hun te logeren), maar Tho is een vriend van mijn vriendinnetje Jessica en met zijn visit aan Nederland ‘kende’ ik hem ook. Eind oktober hadden wij al even snel samen gedineerd en nu mocht ik in between jobs bij hun logeren. Als een enthousiast klein kind zat ik aan tafel mijn Sydney dag te vertellen of in hun woorden ‘bloody tourist’, namen ze op deze avond in deze stijl mee voor het beste Italiaanse ijs van de wereld in Balhaim, Northon st.; Bar Italia. Met kippenvel op onze armen zaten wij uit een plastic bekertje echt te genieten van het beste ijs dat ik ooit heb gegeten (en zelfs mayo haar darmpjes waren sprakeloos).

Als forens en bloody tourist mocht ik op 9 januari mijn backpack uitpakken in een tijdelijk appartment voor een nieuw hoofdstuk van mijn reis ‘3 maanden Sydney; work, stay and play’. Op zondag 10 januari stond ik in alle vroegte met 2 Australische vlaggetjes het Nederlands gezin met 2 kids op te wachten op Sydney. Een raar moment dat net voelde alsof ik visite kreeg in mijn nieuwe stad. Met een glas wijn gevuld met pinot grigio proosten we met zijn 3-en op een nieuw hoofdstuk van 3 maanden voor ons allemaal.

Read my new chapter now; the AMM 24 is also online!